σπίτι αγορά σε Martigues, Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή

Μου αρέσει να περπατάω τη νύχτα στα μικρά σοκάκια του κέντρου της πόλης, αλλά απόψε η μικρή μου νυχτερινή βόλτα μειώνεται από τη βροχή... Βιάζομαι και περνάω την ψηλή μεταλλική πύλη που χωρίζει την πόλη από τη φιλόξενη φωλιά μου, το κουκούλι της σιωπής μου και ηρεμία. Στη συνέχεια διασχίζω την αυλή οργανωμένη ως καλοκαιρινός κήπος και εισπνέω τις μυρωδιές των υγρών βοτάνων και φυτών. Πάντα μου άρεσε αυτό το εξωτερικό προστατευμένο από θέα όπου ξαπλωμένος σε μια ξαπλώστρα μπορώ να θαυμάσω τον ουρανό και το ακροβατικό πέταγμα των γλάρων. η βροχή εντείνεται και γλιστράω στο κεντρικό δωμάτιο. Αυτό το δωμάτιο αποπνέει ηρεμία, ένιωσα καλά εκεί αμέσως. Περιλαμβάνει σε αυτά τα 45 m² το σαλόνι, την τραπεζαρία και μια μεγάλη ανοιχτή κουζίνα. Παλιό παρκέ, κιονοστοιχίες και κυρίως η σκάλα, αλλά τι σκάλα! Πραγματική ραχοκοκαλιά αυτού του μεγάλου αρχοντικού που επιτρέπει το πέρασμα μεταξύ του καθιστικού και του υπνοδωματίου. Από το σαλόνι μπορείτε να έχετε πρόσβαση, μετά από δύο σκαλοπάτια, ένα γραφείο με κόγχες και ένα χώρο ύπνου με μικρό εξωτερικό. Από την πλευρά της κουζίνας, μπορείτε να μπείτε σε μια βεράντα που βλέπει στη βεράντα, μου αρέσει να κουλουριάζομαι και να κάνω σιέστα εκεί τις μέρες του χειμώνα.Ακολουθεί ένα μπάνιο και, στο πίσω μέρος, ένα μικρό κελάρι. Λοιπόν, δεν είναι μόνο αυτό, αλλά ο χρόνος τελειώνει, δεν είμαι κτηματομεσίτης τελικά. Επιστρέφοντας στην κουζίνα, δράττομαι της ευκαιρίας να φάω λίγο, ποτέ δεν ξέρεις... και ανεβαίνω διακριτικά τη σκάλα που είναι φτιαγμένη εξ ολοκλήρου από ξύλο και σίδηρο, με επένδυση από ράφια γεμάτα βιβλία και στεφανωμένη από αυτόν τον υπέροχο πολυκλωνικό πολυέλαιο. μοιάζει με επεισόδιο του Χάρι Πότερ! Διασχίζω τη μεγάλη κύρια κρεβατοκάμαρα, το καμαρίνι, το μπάνιο ακόμα και τη μικρή βεράντα όπου μου αρέσει να ξεκουράζομαι τις ηλιόλουστες μέρες. Κανείς ! ενοχλητικό! Έτσι αποφάσισα να συνεχίσω τις έρευνές μου ανεβαίνοντας στον δεύτερο όροφο για να επισκεφτώ τον χώρο των παιδιών με αυτά τα δύο όμορφα υπνοδωμάτια στη σοφίτα. Το ίδιο, είμαι μόνος στο σπίτι. Ξαφνικά ακούγεται το χαρακτηριστικό τρίξιμο της πύλης εισόδου, κατεβαίνω τις σκάλες στα τέσσερα, για να καλωσορίσω τους κυρίους μου και να τρίβομαι στα πόδια τους... Επιτέλους θα μπορέσω να ξαπλώσω στο κρεβάτι τους και στα πόδια τους, και αποκοιμηθείτε ειρηνικά.